آشنایی با ساز بربط

بربط که در زبان عربی عود نامیده می شود از سازهای زهی مضرابی (زخمه ای) مقیّد است که در ساخت آن، چوب، زه یا نایلون واستخوان به کار رفته اند. بربط که یکی از مهم ترین و معمول ترین سازهای موسیقی ایران قدیم بوده، سازی است گلابی شکل از جنس چوب)توتو گاه فوفل و آبنوس (با کاسه ی طنینی بزرگ و دسته ی کوتاه به طول تقریبی 85 سانتی متر. این ساز را هنگام نواختن به صورت افقی روی ران پامی گذارند، به صورتی که دسته در طرف چپ و کاسه ی طنینی طرف راست نوازنده قرار می گیرد.

نت نویسیِ بربط معمولاً با کلید سُل خط دوم حامل است و چون از نت نوشته شده، یک اکتاو بم تر صدا می دهد. بهتر است حدود یک اکتاو از میدان صدا در بم با کلید فا خط چهارم نت نویسی شود.

به استناد منابع تاریخی، بربط یک ساز ایرانی الاصل است و انواع آن نیز با تغییراتی در اروپا، ترکیه وکشورهای عربی معمول اند. در این ساز معمولاً کشش زمان نت ها با استفاده از واخوان، به اجزای کوچک تر تقسیم می شود و با زخمه های پی درپی بر نت و وتر واخوان، ایجاد می شود. اجرای نت های کشش دار با مضراب ریز هم امکان پذیر است.

بربط، سازی ست که برای ایجاد صدای بم در گروه نوازی استفاده می شود و قدرت تک نوازی نیز دارد. تمام علایمی که در تئوری موسیقی برای ایجاد حالت ها و حرکات وجود دارند )تکیه، حروف زینت، گلیساندوی طولی، دوبل نت و …( بر روی این ساز نیز قابل اجرا هستند.