موسیقی سنتی

شما اینجا هستید:

موسیقی ایرانی

موسیقی ایرانی:چهار مضراب ، در نیم قرن اخیر بسط و گسترش قابل توجهی یافته است. شکل نوین این فرم در آثار استاد ابوالحسن صبا مشهود است. در قدیم چهارمضراب پیرامون قالب کوچک ریتمیکی گسترش می یافت و حرکت ملودی ها نیز بصورت محدود و قرینه بود، اما در شیوه های نوین، ملودی نقش بیشتری پیدا کرده است و گسترش آن ریشه در فرهنگ و سنت و آیین های هزاران سال این سرزمین دارد. موسیقی این سرزمین سرشار از غنای فرهنگی و معنوی است. سازهای تار، سه تار، سنتور، کمانچه، قیچک، تمبک، نی، قانون، عود از مهمترین سازهای ایرانی هستند که همگی در آموزشگاه موسیقی سازنو زیر نظر بهترین و برجسته ترین اساتید تدریس می شوند. نوازندگان بسیاری از قدیم الایام برای شناساندن این موسیقی به جهانیان تلاش های بسیار نموده اند. از میان این بزرگان می توان به محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، فرامرز پایور، پرویز مشکاتیان، بهداد بابایی، شهرام ناظری، حسن کسایی، داریوش طلایی، کیوان ساکت، علیرضا قربانی، سالار عقیلی، علی قمصری و داوود آزاد را نام برد.

تاریخچه موسیقی سنتی ایرانی

موسیقی سنتی ایرانی را می توان یکی از مهمترین ارکان فرهنگی ملت ایران دانست، تاجاییکه این موسیقی بعنوان « میراث فرهنگ ناملموس » نزد یونسکو به ثبت رسیده است.
موسیقی سنتی را در حقیقت امروزه در قالب موسیقی دستگاهی می شناسیم، دستگاه را چنانچه بخواهیم تعریف کنیم عبارت است از مجموعه ای از نغمات و ملودی هایی که توسط پیشینیان گردآوری شده. با قرار گرفتن مجموعه ای از دستگاه ها در کنار هک ردیف حاصل می شود. دستگاه های متداول امروز موسیقی ایرانی که بشکل ردیف گردآوری شده در دسترس می باشند عبارتند از: ماهور، شور، سه گاه، چهارگاه، راست پنجگاه، نوا، همایون، ابوعط، بیات ترک، افشاری، کرد بیات و دشتی
یکی از مهمترین ردیف ها در موسیقی ایرانی ردیف میرزا عبدا… می باشد. میرزا عبدا… از نوازندگان برجسته سه تار در دوران قاجار بوده که تلاش بسیار در جمع آوری گستره بزرگی از نغمات موسیقی ایرانی تحت عنوان ردیف کرده، از دیگر اساتیدی که خود مولف ردیف بوده اند می توان به : آقا حسینقلی، صبا، شهنازی، کریمی، دوامی، طاهرزاده و … یاد کرد.

مقالات مرتبط