آموزش ویولن در کرج

ویولن های ارکستر دو قسمت اند: ویولن اول ها و ویولن دوم ها.

ویولن مانند دیگر سازهای این خانواده اصولا با آرشه نواخته می شوند، اما مانند هارپ می توان با انگشت نیز از سیم ها صدا در آورد.

نوازنده با کم و زیاد کردن طول سیم از طریق انگشت گذاری دست چپ روی سیم ها زیر و بم صدا را تعیین کرده و نت های موسیقی را اجرا می نماید.

همچنین از طریق دور و نزدیک کردن آرشه به خرک، استفاده از سوردین (صدا خفه کن) و خفه کردن ارتعاشات سیم و تکنیک های آرشه کشی متنوع می توان جلوه های صوتی متنوعی ایجاد کرد.

ویولن در حدود سال ۱۵۵۰ از ویولن ابتدایی به نام “رِبِک” متعلق به قرون وسطی و یک نوع “لیر” که نوازنده هنگام اجرا دسته ی آن را روی شانه قرار می دهد، ابداع گردید.

هرچند جزییات در تغییر و تحول دارای تغییراتی می باشند، به هرحال ویولن اولیه دارای چهار سیم، گوشی های افقی، کمربند و سوراخ های صدا به شکل (f) که در مدت ۴۰۰ سال کمی تغییر کرده است.

شروع ساخت ویولن به قرن ۱۶ میلادی در ایتالیا مربوط می شود. و بعدها توسط سازندگانی چون “استرادیواریوس” و “گارنری” رشد و تکامل پیدا کرد.

در قرن ۱۸ نیز مصنفین ویولونیست مانند “ویوالدی” و “تارتینی” حوزه ی تکنیک نوازندگی را توسعه دادند و به علاوه پیشرفت و تکامل آرشه و همچنین تغییرات در مکانیزم ساز برای افزایش حجم و رنگ صوتی در قرن ۱۹ میلادی بر امکانات این ساز فراگیر و جامع افزوده شد.

درزیر  صدای  دلنشین ویولن باهم خواهیم شنید.