آشنایی با ساز ترومپت
ترومپت، سازی است قديمی که نوع فلزی آن را می توان در سال های ٥٧٠ قبل از ميلاد نزد سپاهيان روم جست وجو کرد.
این ساز از خانواده ی سازهای بادی برنجی بوده که می تواند زیرترین صدا را در بین سازهای این خانواده تولید کند. از نظر ظاهر بسیار شبیه به کورنت است. فرق آن با کورنت در لوله آن است که در بیشتر طول خود قطری یکسان دارد. اولين پيشرفت رضايتبخش در سال ١٨١٠ با اضافه کردن کليد روی سازهای برنجی، از جمله ترومپت، توسط هَليدِی (Halliday) حاصل شد و اين اختراع به نام او ثبت گرديد. در حدود سال چندين لوله ی اضافه برای ترومپت و سازهای برنجی ديگر ساخته شدند که با قرار دادن هر کدام از آن ها صدای هارمونيک ها نيز تغيير کرد. بالاخره در سال ١٨٣٩ نوع ديگری از اين ساز، در اندازه و صدادهی های مختلف توسط آدولف ساکس ساخته شد و او کليدهای چهارم و حتی پنجم را نيز به بعضی از اين سازها اضافه کرد که به نام ساکسهورن معرفی شد. لوله ترومپت به شکل مخروطی بوده که به دهانه‌ای ناقوسی شکل منتهی می‌شود لوله این ساز تا سده ۱۵ به شکل مستقیم ساخته می‌شد و از آن به بعد به شکل منحنی ساخته می‌شود. نوع ابتدایی تر ترومپت را از چوب خیزران و بعدها از شاخ حیوانات ساخته‌اند و در شکارگاه‌ها و هنگامه نبرد به صدا در می‌آوردند. نوع فلزی آن را یونانیان ابتدا ساختند البته بعدها در اروپا دنر نخستین ترومپت فلزی را ساخت.
به دليل فقدان تکنيک پيشرفته در اين ساز، برخی آهنگسازان کلاسيک رغبت زيادی به استفاده از اين ساز نداشتند. در حال حاضر پرمصرف ترين ترومپتی که در ارکستر سمفونيک استفاده می شود، ترومپت سی بمل بم است که از لحاظ صدای پُر و نرم، بر ديگر انواع اين ساز برتری دارد. ترومپت در انواع موسیقی‌های امروزی مانند موسیقی کلاسیک، موسیقی جاز، موسیقی پاپ بکار می‌رود
