موسیقی ایرانی

شما اینجا هستید:

موسیقی ایرانی

موسیقی ایرانی و موسیقی سنتی هردو به مفهوم موسیقی اصیلی هستند که شامل نغمات و ملودی های ایرانی می شوند که عموماً با سازهای ایرانی شامل: تار، سه تار، کمانچه، سنتور، تمبک، قیچک، نی و … نواخته می شوند.البته موسیقی سنتی را می توان با سازهای دیگر نقاط جهان هم اجرا کرد. این موسیقی را اصطلاحاً موسیقی دستگاهی نیز می نامند. بطور دقیق نمی توان زمان شکل گیری ملودی ها و نغمات را تعیین کرد ولیکن این نغمات و دستگاه ها شامل آوازها و ملودی هایی می شوند که از حدود دوهزار سال پیش تاکنون در میان مردم ایران جریان داشته و بشکل سینه به سینه منتقل شده، قابل ذکر است که ایران کنونی تنها بخش کوچکی از ایران باستان است. نقشه جغرافیای ایران باستان را چنانچه بررسی کنیم شامل افغانستان و پاکستان و جمهوری آذربایجان و ارمنستان و … بوده است. بنابراین کلیت و ریشه ملودی های این مناطق را نمی توان جدای از هم تصویر کرد.

همچنین ما نیز به موسیقی سنتی ایرانی اهمیت میدهیم و در بهترین آموزشگاه موسیقی در کرج (سازنو) به آموزش آن می پردازیم.

درمیان اروپاییان و دیگر مردمان جهان نیز موسیقی ایرانی بسیار دلنشین و محبوب بوده و طرفداران بسیاری در خارج از مرزهای ایران دارد. بعنوان مثال کنسرت های استاد مجید درخشانی در خارج از کشور همیشه با استقبال خوب غیرایرانیان مواجه می شود. موسیقی ایرانی یکی از مهمترین و شاخص ترین هنرهای این سرزمین است که باید با دقت و مسؤلیت ویژه ای محافظت شود.موسیقی ایرانی را در دو حوزه مهم می توان بررسی کرد: ایتدا موسیقی نواحی مختلف و دوم موسیقی رسمی(سنتی) که ما بهتر می¬دانیم آن را موسیقی کلاسیک ایرانی ینامیم. چون واژه کلاسیک به وضوح نشان دهنده همان معنی هست. چندین فرم موسیقیایی در موسیقی ایرانی وجود دارند:
پیش درآمد، همانطور که از نامش پیداست، قطعه ای است که پیش از درآمد اجرا می شود. این فرم معمولاً با سرعتی سنگین در محدوده درآمد و گوشه های اصلی ساخته می شوند و میزان های آن می توانند ساده یا ترکیبی باشند. پیش درآمد از ابداعات درویش خان در قرن اخیر است.
با دگرگونی هایی در طرح ریتم اصلی انجام می گیرد. برای آگاهی بیشتر در مورد این فرم به مقدمه ی کناب سی قطعه چهار مضراب تألیف استاد فرامرز پایور مراجعه کنید.
رنگ، قطعه ای ضربی با سرعت نیمه تند است که در آخر هر دستگاه در قالب میزان اجرا می شود. نوع کنونی رنگ که بیشتر برای رقص مناسب است از زمان قاجار به بعد متداول شد. رنگ های قدیمی که نمومه های آن ها در ردیف موجود است، ریتم های متفاوت و متنوعی دارند، مانند رنگ حربی، رنگ دلگشا، رنگ نستاری و …
ضربی، قطعه ریتمیکی است که فرم آزاد دارد و ملودی های آن براساس حرکت ملودی گوشه ها شکل می گیرند. معمولاً ضربی بنابه ذوق و سلیقه نوازنده یا خواننده به صورت بداهه اجرا می شود.
بسته نگار، دارای وزن مشخصی است و می توان آن را بعنوان انگاره ی ریتمیک شناخت. به همین دلیل در تمام گوشه ها قابل اجرا است. در ردیف این انگاره ی ریتمیک در گوشه های حجاز، مخالف سه گاه، مخالف چهارگاه

مقالات مرتبط