آَشنایی با سازهای بادی چوبی

1- ابوا و کرآنگله هر دو دوزبانه

ساز ابوا به طول 65 سانتی متر است و حفره های آن مخروطی شکل است از جمله سازهای بادی چوبی اصلی در ارکستر سمفونیک است و کر آنگله از سازهای فرعی ارکستر سمفونیک است صدایی مانند ابوا دارد ولی کمی بم تر انتهای این ساز شبیه یک گلابی است و سری این ساز خمیده است.

ساز کلارینت از چند بخش تشکیل شده است بخش اول آن ابتدای این ساز است که شبیه به منقار است و یک طرف آن صاف است برای نواختن آن قسمت دهنی ساز کامل در دهان یا بین دندان ها قرار می گیرد بدنه این ساز یک لوله استوانه ای مانند سایر سازهای بادی است انتهای آن نیز مخروطی شکل است و حفره های روی بدنه از فلوت بیشتر است و به همین دلیل نواختن کلارینت کمی سخت تر از فلوت می شود. کلارینت باس از سازهای فرعی خانواده کلارینت هاست و صدای آن یک اکتاو از صدای کلارینت بم تر می باشد.

2- فاگوت کنتر فاگوت هر دو دوزبانه

ساز فاگوت مانند سایر سازهای بادی، لوله ای شکل است در واقع دو لوله روی هم قرار دارد دهنی ساز مانند یک نی باریک و منحنی شکل است که داخل دهان قرار می گیرد این ساز از نوع سازهای دو زبانه ای است.ساز کنتر فاگوت در مقایسه با فاگوت بم تر است و می توان گفت بم ترین ساز ارکستر به شمار می رود.

رنگ صدای ساز های بادی چوبی

هر کدام از سازهای خانواده ی ساز های بادی چوبی شخصیتی بسیار ویژه دارند و شباهت رنگ صدای آن ها بسیار کمتر از شباهت رنگ صدای ساز های زهی به یکدیگر است.
تفاوت صدای نقره ای فلوت، و صدای گرفته و تودماغی أبوا بیش از تفاوت صدای ویولن و ویولاست. رنگ صدای ویژه ی هر ساز بادی چوبی بیش از هر چیز از روش به نوسان درآوردن هوا در آن نشئت می گیرد.
نوازندگان فلوت و پیکولو بر لبه ی دهانی ساز می دمند؛ مانند کسی که برای ایجاد صدا بر دهانه ی بطری بدمد.
(نوازنده ی رکوردر، سازی از خانوادهی فلوت ، در دهانی (سوت) شکل این ساز میدمد). بقیه ی ساز های بادی چوبی برای ایجاد صدا از یک زبانه ی نوسان ساز کمک می گیرند.